Książka „Fourth Wing” wzbudziła moją ciekawość już kilka miesięcy temu, gdy zawładnęła dosłownie całym anglojęzycznym TikTokiem. Poza niezwykle wysokimi ocenami i medialnym szumem tematyka też bardzo mnie zachęciła. Rywalizacja, smoki, magia, enemies to lovers – nie trzeba było mnie długo przekonywać.

Violet planowała dla siebie zupełnie inną ścieżkę życiową, nakazano jej jednak udział w niebezpiecznej rywalizacji o tytuł jeźdźca smoków. Okoliczności i sprawność fizyczna zdecydowanie jej nie sprzyjają – aby przetrwać, będzie musiała polegać na swoim sprycie i inteligencji. Czy to ma szansę się udać?

Uwielbiam książki z motywem rywalizacji. Jestem jednak dość wybredna w kwestii dynamiki i realizacji tego wątku. Rebecca Yarros naprawdę się w tym aspekcie sprawdza. Rozpoczęcie historii jest intrygujące i niezwykle wciągające. Nawet nie wiem, kiedy znalazłam się na setnej stronie tej powieści. Od początku kibicujemy naszej głównej bohaterce, mimo jej słabości i pozornego bycia skazaną na porażkę.

Gdy na scenę wkraczają smoki, robi się jeszcze ciekawiej. Bardzo podobało mi się funkcjonowanie systemu magicznego oraz tworzenie więzi i komunikowanie się tych stworzeń z ludźmi. Smoki są kolejnymi bohaterami, a nie tylko pewnym dodatkowym elementem czy pretekstem do popchnięcia fabuły. Co więcej, stanowiły one istotny walor sarkastyczno-komediowy.

Przechodząc do wisienki na torcie, czyli elementu, dla którego wielu czytelników sięga po tę książkę – wątek romantyczny. Paradoksalnie ta okrzyknięta sławą relacja wcale nie wzbudziła we mnie tak wielu emocji i zaangażowania, jak inne elementy tej historii. Owszem, początkowe napięcie, aspekt wrogości, wzajemnej nietolerancji wzbudzał we mnie nutkę ekscytacji. Mam jednak wrażenie, że w pewnym momencie to wszystko straciło swój urok i bardzo szybko przerodziło się we wzajemną sympatię. Brakowało mi nieco fundamentów, abym mogła śledzić rozwój tej relacji z zaangażowaniem.

Gdy spotykam się z zarzutami na temat „Fourth Wing. Czwartego Skrzydła”, zazwyczaj dotyczą one tego, iż ta książka nie wnosi nic nowego i powiela istniejące w literaturze schematy. Ja w pełni się z tym zgadzam. Fenomen tej historii nie tkwi jednak w odkrywaniu nowych, niezbadanych obszarów fantastyki. Jej siłą jest przedstawienie może i stereotypowych wątków, ale za to w niesamowicie angażujący sposób.

To książka dla wszystkich, którzy na kilka dni chcą zatracić się w pochłaniającym i ciekawym świecie, pełnym bohaterów z krwi i kości.

Dominika Wojtera